ابرار

عامل مهم در انسجام خانواده ها از بین بردن کدورت و توانایی بخشیدن یکدیگر است . از چند دهه پیش روان‏شناس‏ها “بخشیدن دیگران” را به عنوان یک موضوع جدید در علمشان مطرح کردند و در موردش تحقیق کرده‏اند، حتی از قدرتی که بخشش دارد یک نوع روان‏ درمانی موثر به وجود آورده‏اند.

“همین الان از چند نفر کینه به دل دارید؟” شمردید؟ حالا بشمارید ببینید چند نفر از شما کینه به دل دارند. لااقل آنهایی را که مطمئنید یک جایی از شما دلخوری دارند و هنوز شما را نبخشیده‏اند نام ببرید. به عنوان یک آدم که هنوز شما را نبخشیده‏اند چه حسی دارید؟ به عنوان آدمی که هنوز تقصیرات یک نفر را نبخشیده است چه حسی؟ به نظر شما ، از این 2تا حس کدامشان بدتر است؟ روان‏شناس‏ها می‏گویند حس کسی که از دیگری کینه به دل دارد خیلی بدتر، آزاردهنده‏تر و برای سلامت روان و حتی بدن خطرناک‏تر است…….. بیایید بخشندگی را تمرین کنیم …….ادامه دارد

سال ها از صبح تا شب به سختی تلاش کرده بود. دست هایش پینه بسته و چهره اش در آفتاب سوزان، سوخته و پر چین بود. او این رنجها را به این امید تحمل می کرد که فرزندانش خوب درس بخوانند و به جایی برسند، اما فرزندان او، تنها کاری که می کردند «دل سوزی» برای پدر زحمت کش بود و بس! والبته از درس خواندن خبری نبود. هر روز به او و دستان پینه بسته اش نگاه می کردند، آه می کشیدند و گاه گریه ای می کردند؛ به امید آنکه پدر از آنها راضی و خشنود باشد. آنها خوشحال بودند که به یاد پدر و زحمات او هستند و گاهی برای قدردانی از او اشکی می ریزند، اما پدر، تنها و تنها با حیرت و حسرت نظاره گر این رفتار آنها بود و…

آری سر گذشت بسیاری از ما و امام حسین علیه السلام سرگذشت آن پدر و فرزندان خویش است .او برای حفظ دین به قربانگاه رفته و از جان و مال و فرزندان و همه هستی اش گذشته است و فقط از ما عمل صالح و بندگی خدا را طلب کرده است و ما فقط برای او گریه می کنیم !

یکبار پس از ملاقات من با امام(ره) در جماران ، یکی از مسئولان مملکتی برای انجام کارهای جاری به خدمت امام رسید و به همراه او پدر پیرش دیده می شد . پس از اینکه وی از خدمت امام بازگشت ، گفت : «وقتی خواستم به حضور امام برسم ، من جلو افتاده بودم و پدرم هم پشت سر من بود . پس از تشرف ، پدرم را به امام معرفی کردم . امام نگاهی کرد و فرمود : «این آقا پدر شما هستند؟» عرض کردم :«بله». امام فرمود : «پس ، چرا جلو او راه افتادی و وارد شدی؟!».

به نقل از کتاب : موعظه خوبان

…….. پدر حاج شیخ عباس قمی ، صاحب مفاتیح الجنان ، پای منبر حاج شیخ غلامرضا نشسته بود ؛ حاج شیخ غلامرضا داشت از روی کتابی که حاج شیخ عباس قمی نوشته بود مسئله می گفت . پدر حاج شیخ عباس نمی دانست که این کتاب را پسرش نوشته و حاج شیخ عباس قمی هم چیزی به او نگفته بود .

حاج شیخ عباس آمد در گوش پدرش چیزی بگوید . ناگهان پدرش جلوی مردم سر او داد زد : «بیا و بنشین ببین حاج شیخ غلامرضا چه می گوید ؟ بیا و بنشین و بفهم !!!» . نگفت این کتاب را من خودم نوشتم ؛ نرفت به مادرش بگوید پدرم جلوی جمع آبروی مرا ریخت ؛ خیره خیره به پدرش نگاه نکرد. فقط آهسته گفت : «پدرجان ، دعا کن بفهمم».

به نقل از کتاب : موعظه خوبان

من جوانان بسیاری دیده ام ، حالا افراد مسن که جای خود دارد ، که حتی مطالعه ی کتاب رمان را هم میل ندارند ! کتاب رمان را یک هفت هشت ده صفحه می خوانند و می گویند حوصله نداریم . درحالی که حاضرند بیست دقیقه ، یا نیم ساعت بنشینند و تبلیغات تلویزیون را ، که قبل از شروع فیلم سینمایی پخش می شود ، تماشا کنند ! حاضر نیستند در این بیست دقیقه ، حتی همان کتاب رمان را بخوانند . حالا نمی گوییم کتاب اجتماعی ، کتاب سیاسی ، یا کتاب علمی ، این ناشی از چیست ؟ ناشی از عدم اعتیاد به کتاب است . مردم میل به کتاب خوانی ندارند ، برای این باید فکری بکنید .  

مقام معظم رهبری (دیدار دست اندر کاران برگزاری هفته کتاب 19/8/76)